Jeśli chodzi o leczenie uzależnienia od leków będzie ono przebiegać podobnie jak leczenie uzależnienia od alkoholu i może być prowadzone w takich samych ośrodkach. Leczenie musi być jednak nieco inaczej przygotowane, gdyż usuwanie leków z organizmu trwa dłużej niż usuwanie alkoholu. Poza tym trzeba sobie uświadomić wiele kwestii związanych z naszym myśleniem i często pojawiającymi się błędnymi przekonaniami co do leków. Zazwyczaj uzależnieni są przekonani do czegoś co wygląda zupełnie inaczej w rzeczywistości i powinni o tym właśnie się dowiedzieć. Należy ich uświadomić, by przestali funkcjonować w świecie stworzonej iluzji. Pokazujemy Państwu jakie błędy w myśleniu są często powtarzane. Określa się je w ramach prowadzonych terapii jako błędy poznawcze. Jest to zazwyczaj oparte na błędnych wzorcach myślenia a one mają się w rzeczywistości nijak do codziennego życia. Występują u różnych ludzi z problemami nerwicowymi, stanami lękowymi, depresjami czy zaburzeniami osobowości. Wymienić tutaj można takie kwestie jak: - myślenie, które można określić jako wszystko albo nic. Jest to myślenie spolaryzowane w którym mamy w naszych myślach tylko dwie skrajności i zależy nam, by wszystko wokoło nich się kręciło.
Przykładem może być takie myślenie „ Jeśli odniosę duży sukces to znaczy, że jestem kimś, jeśli nie to znaczy że jestem całkowitym nieudacznikiem.” Osoba tak myśląca kwalifikuje ludzi do dwóch grup: „Gruby bądź chudy” „Ładny bądź brzydki” „Dobry albo Zły”. - pojmowanie wszystkiego w ramach katastrofy, niektórzy mówią tutaj również o przepowiadaniu negatywnej przyszłości, jest to tak zwana kryształowa kula. Osoba taka myśli, że ma dar przewidywania, nie bierze innych scenariuszy pod uwagę, często unika pośrednich możliwości. Zazwyczaj ludzie tacy uważają, że widzą jak w magicznej kryształowej kuli wszystkie katastroficzne zdarzenia, które ich czekają. Przykładem będzie: „Niedługo stracę pracę a to sprawi, że będę musiał zamieszkać na dworcu”, „To wszystko mnie tak zdenerwuje, że już nie będę mógł swobodnie pracować” - lekceważenie lub też pomijanie informacji pozytywnych.
Wiele osób w takiej sytuacji w ogóle nie patrzy na rozsądne przesłanki, lecz przekonuje siebie wewnętrznie, że pozytywne zdarzenia nie mają miejsce i tak naprawdę się nie liczą. Przykładem takiego myślenia może być: „Wykonałem zadanie, jednak to nie znaczy, że się do tego nadaje. Tym razem miałem tylko szczęście” - myślenie w charakterze emocjonalnym. Wierzymy, że to co myślimy musi być prawdziwe, gdyż tak właśnie czujemy, jesteśmy przekonani do tego co czujemy a tak naprawdę również w to co wierzymy. Ignorowane są całkowicie wszystkie dowody pokazujące, że naprawdę jest inaczej. Przykład: „Wiem, że robię pewne rzeczy dobrze w swojej pracy, jednak uważam, że jestem osobą beznadziejną”. „Ludzie mówią, że jestem przystojny, jednak ja nadal uważam że mój wygląd jest mało atrakcyjny. - nadawanie etykiet to działanie, w którym chcemy innym ludziom przypisać jakieś wzorce zachowań, etykiety, które mają opisywać ich zachowania oraz to jacy są.
Najczęściej są to etykiety negatywne, które również przypisujemy sobie, nie tylko innym. Nie bierze się w takim przypadku pod uwagę rozsądnych przekonań i argumentów od innych osób. Doskonałym przykładem będzie: „Ja jestem nieudacznikiem i dziwnym człowiekiem, on zaś całkowitym głupkiem, który nie ma swojego zdania” - skłonność do wyolbrzymiania, przy którym oceniamy siebie i innych a także sytuacje, w której się znaleźliśmy. Zazwyczaj wtedy umniejszamy aspekty o pozytywnym charakterze i staramy się szukać wszystkiego co złe. - uwaga o selektywnym charakterze polega na tym, że skupiamy się tylko i wyłącznie na jednym konkretnym szczególe. Zazwyczaj będą to kwestię negatywne i kompletnie ignorujemy to co pozytywne, unikamy pełnego obrazu rzeczy. - czytanie w myślach to stan, w którym uważamy, że wiemy co myślą inni. Zazwyczaj całkowicie odrzucamy prawdopodobne scenariusze, zawsze wiemy najlepiej.
Przykładem może być: „Moja nauczycielka na pewno wie, że na dziś się nie nauczyłem” - wyciąganie ogólnych wniosków, które zamazują nam pełny obraz - personalizacja polega na tym, że wydaje nam się, że wszystko co dzieje się dookoła nas jest bezpośrednio z nami związane. Zazwyczaj nie bierzemy w takiej sytuacji pod uwagę innych. Przykład: „Dziś był dla mnie nie miły, to na pewno moja wina” - nadmierne używanie imperatywów. Sztywne zakładanie co musimy, powinniśmy robić, jak się zachowywać. - jednotorowe myślenie to zachowanie, w którym staramy się widzieć tylko negatywne aspekty konkretnych zdarzeń. Przykład: „Każdy jest złodziejem i tylko szuka okazji, by coś ukraść” Powinniśmy najpierw zdobyć wiedzę o sobie, a dopiero potem myśleć o zmianie. Dlatego trzeba analizować swoje postępowanie i dopiero po tym szukać sposobu rozwiązania problemów.